Prawdopodobnie każda osoba, której dzieciństwo wypadało w szalonych latach dziewięćdziesiątych poprzedniego stulecia zna rysunkowy serial o przygodach starego kaczora Sknerusa i będących pod jego opieką siostrzeńców Kaczora Donalda – Hyzia, Dyzia i Zyzia. Wspomniana animacja była na początku emitowana w weekendowym paśmie filmów Disneya jako „Siostrzeńcy Kaczora Donalda”. Gdy pojawiła się na antenie ponownie, tym razem jako telewizyjna dobranocka, tytuł zmieniono na „Kacze Opowieści”, co dużo lepiej oddawało ducha oryginalnego „Duck Tales”.

Dam sobie uciąć rękę, że ogromna większość posiadaczy konsoli NES… tzn. tfu, tfu Pegasus we wspomnianym okresie zetknęła się również z grą, w której wcielamy się w postać Sknerusa McKwacza. Została ona wydana przez Capcom w 1989 roku na konsolę Nintendo, a później doczekała się portu na przenośnego Gameboya. Gra okazała się dużym sukcesem. Wydawcy udało się sprzedać ponad milion kopii na całym świecie, co było wówczas niemałym sukcesem.

W czasie zabawy wcielamy się we wspomnianą powyżej postać kaczora Sknerusa. Podróżujemy po całym świecie, szukamy skarbów i ratujemy siostrzeńców. Gra jest typową platformówką, której niewielkim wyróżnikiem jest fakt, że wszystkie „światy”, które możemy odwiedzić, są dostępne już od samego początku. Żeby nie było tak zupełnie łatwo – pojawiają się jednak zależności, polegające na tym, że pewne etapy gry wymagają do przejścia przedmiotów dostępnych po ukończeniu innych. Przykładowo – w kopalniach w Afryce nie posuniemy zabawy do przodu, nie posiadając kluczy, które musimy odnaleźć w Transylwanii. Zabawa jak na dzisiejsze standardy jest dość trudna. Przeciwnicy odradzają się już po kilku sekundach, check-pointów praktycznie brak, a zgon naszego bohatera powoduje konieczność przechodzenia etapu od samego początku. Osoby chcące zapoznać się z tą pozycją współcześnie będą musiały przygotować się na wielokrotne powtarzanie poziomów i wypracowywanie pamięci mięśniowej umożliwiającej ich pokonywanie.

W 1993 roku ukazała się kontynuacja gry. Oprawa graficzna uległa w niej znacznej poprawie. Postacie pojawiające się na ekranie są tym razem dużo większe, a ich animacja jest znacznie płynniejsza. Gra wydaje się ciut łatwiejsza od poprzedniczki. Tym razem twórcy zdecydowali się na umieszczenie na poziomach check-pointów. Dzięki temu w przypadku zgonu Sknerusa nie musimy za każdym razem rozpoczynać zabawy od początku. Z kolei w 2013 roku ukazał się remaster pierwszej części gry stworzony przez mistrzów klasycznych gier 2D z firmy WayForward Technologies. Gra pojawiła się niestety jedynie w formie cyfrowej, więc dla osób nieposiadających żadnej z ówczesnej generacji konsol (PS3, XBox 360 lub WiiU), jedyną dostępną wersją jest obecnie ta na komputer PC (aplikacja jest dostępna na platformie Steam). Jeżeli ktoś chciałby zapoznać się z oryginałem, to pozostaje mu szukanie kartridżów na aukcjach internetowych, ściągnięcie pirackiego romu lub zakup kompilacji klasycznych gier „The Disney Afternoon Collection” dostępnej na PC, PS4 i Xboxa One.

---

Jakie inne dobra są obecnie dostępne dla polskich miłośników „Kaczych Opowieści”? Niestety oryginalny serial jest obecnie dostępny jedynie w tych mrocznych miejscach w Internecie, o których nie będziemy tutaj wspominać. Nowy możemy z kolei zobaczyć na kanale Disney Channel oraz cyfrowej platformie Disney Now (w tym momencie niedostępnej w Polsce… ale od czego mamy sieci VPN 😉). W znacznie lepszej sytuacji znajdują się miłośnicy komiksów. Wydawnictwo Egmont Polska jest w trakcie wydawania serii „Kaczogród” (zawierającej klasyczne komiksy twórcy Sknerusa McKwacza Carla Barksa) oraz „Wujek Sknerus i Kaczor Donald” (zbierającej całą twórczość innego genialnego autora komiksów Disneya Dona Rosy). Ja szczególnie polecam drugą z wymienionych serii, w której scenarzysta rzuca bohaterów w wir przygód, których nie powstydziłby się sam Indiana Jones. W momencie pisania artykułu na rynku dostępne są cztery pierwsze tomy z planowanych dziesięciu.